Ohh het is weekend
Blijf op de hoogte en volg Diede
21 Maart 2017 | Sri Lanka, Digana
De eerste anderhalve maand zit er al weer op. Een tijd waarin ik van alles heb gedaan en van alles heb meegemaakt. Een tijd met leuke weekendjes waar ik dadelijk meer over ga vertellen, en een tijd in een huis met gezellige huisgenootjes en fantastische huisdieren. Huisdieren zoals schattige eekhoorntjes, gekko’s, kippen en kalkoenen. Maar ook beangstigende slangen, schorpioenen, enorme spinnen, en torren zo groot als hamsters. Gelukkig is daar Meike die ons keer op keer weer redt van de gevaren die deze beesten met zich mee brengen.
Zoals ik al zei hebben we in de weekenden genoten van al het moois wat Sri Lanka ons te bieden heeft. We hebben iedere vrijdag zaterdag en zondag vrij, dit geeft ons de kans om er ook lekker op uit te gaan. Het eerste weekend zijn we naar Kandy geweest. Dit is de belangrijkste religieuze stad van Sri Lanka. Het licht op ongeveer 15 km afstand vanaf home of hope. Het kostte me 22,5 eurocent en een uur tijd om deze stad te bereiken. Eenmaal in Kandy aangekomen was het nog een hele zoektocht naar ons hostel. Moe en hongerig kwamen we aan. Gelukkig konden we even snel wat eten om vervolgens heerlijk uit te rusten op een strandstoeltje aan het zwembad. In Kandy zijn we naar de tempel van de tand geweest. Dit is een enorme tempel die zich midden in de stad bevindt. De dag dat we hier waren was een boeddhistische feestdag, hierdoor was het ontzettend druk met locals. We kwamen terecht in een enorme menigte, na een hele tijd in een rij te staan kwamen we terecht in een grote ruimte. In deze ruimte stonden verschillende boeddha’s en voornamelijk heel veel mensen te bidden. Vervolgens zijn we naar het World Boeddha Museum geweest. Na een afgrijselijke lunch gingen we door naar een toeristisch marktje. Het afdingen ging steeds gemakkelijker waardoor ik mijn kledingkast mooi heb kunnen uitbreiden. Deze lange dag wilden we afsluiten met een lekker koud biertje. In Sri Lanka is het echter not done om alcohol te drinken. Je bent hier óf alcoholist óf je drinkt helemaal niet. En dan ook nog het feit dat het een feestdag was zorgde ervoor dat er nergens in heel Kandy een café of pub te vinden was waar alcohol werd geschonken. Met wat hulp van locals kwamen we uiteindelijk toch bij een plek waar we iets konden halen. We kwam terecht in een donkere kelder waar achter een glas een hele voorraad drank stond opgeslagen. Terwijl we flink bekeken werden hebben we hier een paar biertjes gehaald. Later die avond hebben we hier eindelijk van kunnen genieten op het balkonnetje van ons hostel. De zondag hebben we gebruikt om nog een dagje te ontspannen aan het zwembad, op deze manier kon ik me nog even opladen voor mijn eerste echte werkweek!
Het tweede weekend was een heel speciaal weekend. We gingen namelijk de Adams peak, ook wel Sri Pada, beklimmen. Dit is een pelgrimstocht die vaak ‘s nachts wordt gelopen zodat je ’s ochtends vroeg de zonsopgang van bovenaf kunt zien. Boven op de berg zou de eerste voetstap te zien zijn die Boeddha (volgens de boeddhisten) of Adam (volgens de Christenen) op de aarde heeft gezet. Vanuit verschillende geloven is het dan ook een erg belangrijke tocht die sommigen zelfs eens per jaar lopen. Weer hadden we een drukke dag gekozen om iets te gaan doen. Het was het begin van de vakantie in de omgeving. Daarnaast was het een speciale dag waarop tientallen soldaten omhoog werden gedragen die gewond zijn geraakt tijdens de strijd. De tocht was in totaal zo’n 6000 traptrede omhoog en vervolgens weer 6000 naar beneden. Normaal gesproken vertrekken mensen rond 2 uur zodat ze rond een uurtje of 6 boven zijn, mooi op tijd voor de zondopgang dus. Omdat het zo druk was, kregen we de tip om eerder te vertrekken. Om 11 uur ’s avonds stonden we dan ook klaar om te vertrekken. Na ongeveer tweeënhalf uur flink doorstappen was het dan zo ver. Een rij die oneindig lang leek. Dit betekende gemiddeld twee traptrede per vijf minuten en dit voor zo’n vijf uur lang. Terwijl wij stonden te wachten en te wachten kwamen de soldaten voorbij. De gewonde soldaten zaten op een soort stoel die vast zat aan twee langen bamboe buizen. Hieronder stonden een aantal zwetende soldaten die met een rap tempo dit stellage de trappen opdroegen. En dan te bedenken dat ik het al behoorlijk zwaar vond… Uiteindelijk kwamen we na 7 uur lopen, stil staan en slenteren eindelijk boven aan. Precies op tijd voor de zonsopgang. Het uitzicht was adembenemend en de zware tocht was het meer dan waard. Na een tijd genoten te hebben van dit uitzicht was daar het moment om aan de afdaling te beginnen. Na een nacht zonder slaap en 7 uur lang trappen oplopen viel dit behoorlijk zwaar. Met knikkende knietjes zijn we in drieënhalf uur naar beneden gelopen. Beneden aangekomen konden we snel een douche nemen om vervolgens het hostel weer te verlaten. Door naar Nuwara Elya, waar we heerlijk hebben gegeten en vervolgens snel ons bed hebben opgezocht. Na voor mij een fantastische nacht (voor de rest wat minder..) zijn we de volgende dag via prachtige bergwegen, theeplantages en watervallen weer teruggereden naar Digana. Op een van deze bergwegen hebben we iets ontzettend grappigs meegemaakt wat ik toch nog even wil delen. Er stond boven aan deze weg een jongen (flower guy) bloemen te kopen. Wij reden hierlangs, maar hadden geen interesse. Flower guy kwam achter ons aanrennen met de bloemen, in de hoop ze toch te verkopen. Ik zei nog ‘alsof we het ineens wel kopen als je achter ons aan rent’. We reden verder en verloren flower guy uit het oog. Tot we een stukje verder waren. Daar stond hij weer! Op zijn slippertjes is hij met high speed van de berg afgerend om daar onze auto weer tegen te komen. Dit bleef hij maar doen, na de vierde keer dat we hem zagen begon ons beeld al wat te veranderen. En na de zesde keer moest onze taxi stoppen zodat we (voor veelte veel geld) toch de bloemen van hem konden kopen. Dat was een mooi einde van het weekend.
Het weekend hierna heb ik gebruikt om even bij te komen. De weken zijn vermoeiend en soms is het ook heerlijk om even helemaal niks te doen. Nadat ik dit weekend lekker kon opladen was het een week later natuurlijk weer tijd om erop uit te gaan. Aangezien ik in mei naar een bruiloft ga van mijn collega Yuganthi, zijn we lekker wezen shoppen. Als je hier naar een bruiloft gaat moet je een Saree hebben. Dit is een soort grote lap stof die je op een bepaalde manier om je lichaam heen draait waardoor je een jurk krijgt. Samen met Yuganthi zijn we Kandy in geweest om de mooiste Saree’s te vinden. We zijn geslaagd en we zagen er met de hele groep prachtig uit! Hierna gingen we door naar Sigirya. We verbleven hier in het meest schattige guest house dat ik ooit heb gezien. Het werd gerund door een moeder en dochter die het ontzettend leuk en spannend leken te vinden dat we er waren. Na een fantastisch, pittig en vooral zwaar ontbijt gingen we met de tuk tuk richting de Pidurangala Rock. Dit is een berg die uitkijkt op de veel meer beroemde Lion’s Rock. Onderweg naar de Pidurangala Rock liet de tuk tuk driver ons eerst heel Sigirya zien. Hij reed met ons naar krokodillen, naar tempels en naar olifanten. Overal bleven we minstens een kwartier stil staan om het goed te bekijken. Zelfs toen er een paar kippen de weg overstaken bleven we tien minuten stil staan om deze kippen te bekijken.. Vervolgens begonnen we aan de klim van Pidurangala Rock. Het begon redelijk eenvoudig maar hoe hoger we kwamen hoe meer we moesten klimmen en klauteren. Uiteindelijk kwamen we boven met het allermooiste uitzicht. Ik kon hier wel uren blijven zitten zo mooi dat het was. We hebben hier heerlijk rondgelopen, lekker gezeten en zelf nog het meest fantastische potje Skipbo ooit gespeeld. Helaas kwam er een eind aan dit mooie moment en was het tijd om weer naar beneden te gaan. Zo konden we aan de terugweg beginnen richting Digana. Onderweg zijn we nog gestopt om langs de gouden tempel te gaan en om een lekkere massage te krijgen bij de Spice gardens.
We hebben inmiddels al veel meer tripjes gemaakt. Jullie zullen snel weer van me horen waarin ik meer vertel over het werk en over de weekendjes weg. Ik wil nog even zeggen dat ik het erg leuk vind om iedereens reacties te lezen!!
Dikke kus,
Diede
Zoals ik al zei hebben we in de weekenden genoten van al het moois wat Sri Lanka ons te bieden heeft. We hebben iedere vrijdag zaterdag en zondag vrij, dit geeft ons de kans om er ook lekker op uit te gaan. Het eerste weekend zijn we naar Kandy geweest. Dit is de belangrijkste religieuze stad van Sri Lanka. Het licht op ongeveer 15 km afstand vanaf home of hope. Het kostte me 22,5 eurocent en een uur tijd om deze stad te bereiken. Eenmaal in Kandy aangekomen was het nog een hele zoektocht naar ons hostel. Moe en hongerig kwamen we aan. Gelukkig konden we even snel wat eten om vervolgens heerlijk uit te rusten op een strandstoeltje aan het zwembad. In Kandy zijn we naar de tempel van de tand geweest. Dit is een enorme tempel die zich midden in de stad bevindt. De dag dat we hier waren was een boeddhistische feestdag, hierdoor was het ontzettend druk met locals. We kwamen terecht in een enorme menigte, na een hele tijd in een rij te staan kwamen we terecht in een grote ruimte. In deze ruimte stonden verschillende boeddha’s en voornamelijk heel veel mensen te bidden. Vervolgens zijn we naar het World Boeddha Museum geweest. Na een afgrijselijke lunch gingen we door naar een toeristisch marktje. Het afdingen ging steeds gemakkelijker waardoor ik mijn kledingkast mooi heb kunnen uitbreiden. Deze lange dag wilden we afsluiten met een lekker koud biertje. In Sri Lanka is het echter not done om alcohol te drinken. Je bent hier óf alcoholist óf je drinkt helemaal niet. En dan ook nog het feit dat het een feestdag was zorgde ervoor dat er nergens in heel Kandy een café of pub te vinden was waar alcohol werd geschonken. Met wat hulp van locals kwamen we uiteindelijk toch bij een plek waar we iets konden halen. We kwam terecht in een donkere kelder waar achter een glas een hele voorraad drank stond opgeslagen. Terwijl we flink bekeken werden hebben we hier een paar biertjes gehaald. Later die avond hebben we hier eindelijk van kunnen genieten op het balkonnetje van ons hostel. De zondag hebben we gebruikt om nog een dagje te ontspannen aan het zwembad, op deze manier kon ik me nog even opladen voor mijn eerste echte werkweek!
Het tweede weekend was een heel speciaal weekend. We gingen namelijk de Adams peak, ook wel Sri Pada, beklimmen. Dit is een pelgrimstocht die vaak ‘s nachts wordt gelopen zodat je ’s ochtends vroeg de zonsopgang van bovenaf kunt zien. Boven op de berg zou de eerste voetstap te zien zijn die Boeddha (volgens de boeddhisten) of Adam (volgens de Christenen) op de aarde heeft gezet. Vanuit verschillende geloven is het dan ook een erg belangrijke tocht die sommigen zelfs eens per jaar lopen. Weer hadden we een drukke dag gekozen om iets te gaan doen. Het was het begin van de vakantie in de omgeving. Daarnaast was het een speciale dag waarop tientallen soldaten omhoog werden gedragen die gewond zijn geraakt tijdens de strijd. De tocht was in totaal zo’n 6000 traptrede omhoog en vervolgens weer 6000 naar beneden. Normaal gesproken vertrekken mensen rond 2 uur zodat ze rond een uurtje of 6 boven zijn, mooi op tijd voor de zondopgang dus. Omdat het zo druk was, kregen we de tip om eerder te vertrekken. Om 11 uur ’s avonds stonden we dan ook klaar om te vertrekken. Na ongeveer tweeënhalf uur flink doorstappen was het dan zo ver. Een rij die oneindig lang leek. Dit betekende gemiddeld twee traptrede per vijf minuten en dit voor zo’n vijf uur lang. Terwijl wij stonden te wachten en te wachten kwamen de soldaten voorbij. De gewonde soldaten zaten op een soort stoel die vast zat aan twee langen bamboe buizen. Hieronder stonden een aantal zwetende soldaten die met een rap tempo dit stellage de trappen opdroegen. En dan te bedenken dat ik het al behoorlijk zwaar vond… Uiteindelijk kwamen we na 7 uur lopen, stil staan en slenteren eindelijk boven aan. Precies op tijd voor de zonsopgang. Het uitzicht was adembenemend en de zware tocht was het meer dan waard. Na een tijd genoten te hebben van dit uitzicht was daar het moment om aan de afdaling te beginnen. Na een nacht zonder slaap en 7 uur lang trappen oplopen viel dit behoorlijk zwaar. Met knikkende knietjes zijn we in drieënhalf uur naar beneden gelopen. Beneden aangekomen konden we snel een douche nemen om vervolgens het hostel weer te verlaten. Door naar Nuwara Elya, waar we heerlijk hebben gegeten en vervolgens snel ons bed hebben opgezocht. Na voor mij een fantastische nacht (voor de rest wat minder..) zijn we de volgende dag via prachtige bergwegen, theeplantages en watervallen weer teruggereden naar Digana. Op een van deze bergwegen hebben we iets ontzettend grappigs meegemaakt wat ik toch nog even wil delen. Er stond boven aan deze weg een jongen (flower guy) bloemen te kopen. Wij reden hierlangs, maar hadden geen interesse. Flower guy kwam achter ons aanrennen met de bloemen, in de hoop ze toch te verkopen. Ik zei nog ‘alsof we het ineens wel kopen als je achter ons aan rent’. We reden verder en verloren flower guy uit het oog. Tot we een stukje verder waren. Daar stond hij weer! Op zijn slippertjes is hij met high speed van de berg afgerend om daar onze auto weer tegen te komen. Dit bleef hij maar doen, na de vierde keer dat we hem zagen begon ons beeld al wat te veranderen. En na de zesde keer moest onze taxi stoppen zodat we (voor veelte veel geld) toch de bloemen van hem konden kopen. Dat was een mooi einde van het weekend.
Het weekend hierna heb ik gebruikt om even bij te komen. De weken zijn vermoeiend en soms is het ook heerlijk om even helemaal niks te doen. Nadat ik dit weekend lekker kon opladen was het een week later natuurlijk weer tijd om erop uit te gaan. Aangezien ik in mei naar een bruiloft ga van mijn collega Yuganthi, zijn we lekker wezen shoppen. Als je hier naar een bruiloft gaat moet je een Saree hebben. Dit is een soort grote lap stof die je op een bepaalde manier om je lichaam heen draait waardoor je een jurk krijgt. Samen met Yuganthi zijn we Kandy in geweest om de mooiste Saree’s te vinden. We zijn geslaagd en we zagen er met de hele groep prachtig uit! Hierna gingen we door naar Sigirya. We verbleven hier in het meest schattige guest house dat ik ooit heb gezien. Het werd gerund door een moeder en dochter die het ontzettend leuk en spannend leken te vinden dat we er waren. Na een fantastisch, pittig en vooral zwaar ontbijt gingen we met de tuk tuk richting de Pidurangala Rock. Dit is een berg die uitkijkt op de veel meer beroemde Lion’s Rock. Onderweg naar de Pidurangala Rock liet de tuk tuk driver ons eerst heel Sigirya zien. Hij reed met ons naar krokodillen, naar tempels en naar olifanten. Overal bleven we minstens een kwartier stil staan om het goed te bekijken. Zelfs toen er een paar kippen de weg overstaken bleven we tien minuten stil staan om deze kippen te bekijken.. Vervolgens begonnen we aan de klim van Pidurangala Rock. Het begon redelijk eenvoudig maar hoe hoger we kwamen hoe meer we moesten klimmen en klauteren. Uiteindelijk kwamen we boven met het allermooiste uitzicht. Ik kon hier wel uren blijven zitten zo mooi dat het was. We hebben hier heerlijk rondgelopen, lekker gezeten en zelf nog het meest fantastische potje Skipbo ooit gespeeld. Helaas kwam er een eind aan dit mooie moment en was het tijd om weer naar beneden te gaan. Zo konden we aan de terugweg beginnen richting Digana. Onderweg zijn we nog gestopt om langs de gouden tempel te gaan en om een lekkere massage te krijgen bij de Spice gardens.
We hebben inmiddels al veel meer tripjes gemaakt. Jullie zullen snel weer van me horen waarin ik meer vertel over het werk en over de weekendjes weg. Ik wil nog even zeggen dat ik het erg leuk vind om iedereens reacties te lezen!!
Dikke kus,
Diede
-
21 Maart 2017 - 08:03
Dian:
En wij vinden het heel leuk om jouw blogs te lezen. Vooral doorgaan. Ook met genieten.
Dian -
21 Maart 2017 - 08:36
Janne:
Aahh leuk!! Geniet nog maar lekker mop! xx -
21 Maart 2017 - 09:52
Rieki Penders:
Hallo Diede, leuk om weer zo'n enthousiast verhaal van jou over Sri Lanka te lezen. Sri Lanka is een fantastisch land met hele vriendelijke bevolking, is onze ervaring. We zouden er nog wel eens naar terug willen gaan.
Die Dag van Boeddha in een Boeddhistische tempel herken ik. Wij waren een paar weken geleden in Saigon op een zondag in een tempel. Het was er een drukte van jewelste met mensen die liepen te bieden, mensen brengen offertjes en stoppen geld in collecteboxen en je ogen prikten van de wierook. We keken onze ogen uit. Dat zal wellicht op dezelfde zondag zijn geweest dat jij inde tempel van de tand in Kandy was.
Wat is reizen toch mooi! Je mag je gelukkig prijzen dat je op zo'n jonge leeftijd al zoveel (moois) van de wereld hebt gezien. En je zet je ook nog eens in voor de maatschappij. Heel mooi.
Ik wens je nog vele mooie uitstapjes en kijk uit naar je volgende verhalen.
Groeten uit Kerkdriel,
Rieki Penders. -
21 Maart 2017 - 18:14
Adri:
Ha Diede,
Je moet schrijfster worden. Kei leuk om je avonturen te lezen. Het lijkt me een prachtig land. Wat ik tenminste opmaak uit jou mooie beschrijvingen.
Voor Ad zou ik vast een paar biertjes halen. Want dat is een liefhebber van alle bieren proeven en ervan genieten.
Ik blijf lezen en jij lekker schrijven en genieten.
Adri -
21 Maart 2017 - 18:14
Adri:
Ha Diede,
Je moet schrijfster worden. Kei leuk om je avonturen te lezen. Het lijkt me een prachtig land. Wat ik tenminste opmaak uit jou mooie beschrijvingen.
Voor Ad zou ik vast een paar biertjes halen. Want dat is een liefhebber van alle bieren proeven en ervan genieten.
Ik blijf lezen en jij lekker schrijven en genieten.
Adri -
21 Maart 2017 - 18:39
Anja Allemekinders:
Hoi Diede,
Soms zie ik de dingen gewoon voor me, hoe je daar die trappen op aan het klauteren bent en die jongen die achter jullie aan blijft hollen. heerlijk als je zo samen kunt genieten.
En inderdaad volgende keer wat over je werk horen lijkt me ook heel boeiend. Blijf genieten, maar dat komt wel goed, jouw kennende. groeten Anja -
22 Maart 2017 - 08:38
Nathalie Jans:
Hoi Diede, wat schrijf je leuk en mooi. Heerlijk om in het buitenland te zijn en te genieten van de cultuur daar! Geniet van je mooie eekhoorntjes als huisdier en maak nog vele mooie tripjes. Voor je het weet moet je weer naar de Calo ;p -
22 Maart 2017 - 11:13
Mien Clement:
Lieve Diede . Wat schrijf jij prachtige verhalen. Met aandacht gelezen. Wordt jij schrijfster ? Wat zie jij veel en je hebt het goed naar je zin fijn !! Liefs Mien en Johan -
22 Maart 2017 - 18:17
Papad:
Nog ruim drie weken Diede, dan mogen we zelf al het moois gaan zien dat jij beschrijft.
Dat wordt zeker en vast een fascinerende ervaring voor ons.
Ik kijk er naar uit en hoop in de tussenliggende weken nog een paar keer van jouw schrijfsels te mogen genieten, niet je enige talent, maar wel eentje die er zijn mag.
Heel dikke knuffel en drie xxx
Ad -
23 Maart 2017 - 17:18
Jacqueline:
Leuke verhalen en binnenkort mogen wij ook al dit moois bekijken. Wij hebben er zin in. Tot gauw.
Dikke knuffel
Jacq
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
